Als uitvaartbegeleidster heb ik dagelijks contact met mensen die met een overlijden te maken hebben. Ik vind het steeds opnieuw een voorrecht om in zo’n kwetsbare periode zo dicht bij mensen te mogen zijn. Het licht van de dood is een bijzonder licht. Het licht van de schaduwkanten. Het licht dat zichtbaar maakt wat vaak niet gezien wordt en soms niet gezien mag worden. Ik schrijf over wat ik zie, voel en ervaar in dat licht. Over wat mij raakt, verwondert en ontroert.
Nicole
Recente Blogs
Wanneer ik de verzorgkamer van het uitvaartcentrum nader brengt een bekend luchtje me 40 jaar terug in de tijd. In mijn gedachten is het vaderdag en ik zie weer voor...
Lees verderDe stem aan de andere kant van de lijn trilde en haperde, ik wachtte af wat komen zou; een melding van overlijden dacht ik. Een diepe zucht gevolgd door een...
Lees verder